US Message Book M-210, (berichtenboek) uitgegeven door het Signal Corps van het Amerikaanse Leger.
Deze boekjes werden verstrekt bij zenders.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn er veel varianten van het Berichtenboek M-210 gedrukt, maar voor zover ik weet waren de verschillen klein en cosmetisch.
Het berichtenboek heeft totale afmetingen van ongeveer 6-1/8″B x 4-1/4″H x 1/2″ dik.
In het berichtenboek zitten:

• 25 bericht formulieren in drievoud voor regelmatig gebruik
• drie dubbele formulieren voor postduiven gebruik  (Zie hier onder voor postduiven)
• 25 vellen calqueerpapier
  

De achterkaft heeft een verlengstuk dat onder het bovenste formulier kan worden geplaatst, zodat het kan worden ingevuld zonder de doorslagen van de volgende formulieren te markeren.
Het boek bevat ook instructies voor het gebruik ervan en een lijst met geautoriseerde afkortingen.
Elk formulier is 4-3/4″B x 4-1/2″H
Wanneer het wordt uitgescheurd, bevat het verschillende velden die in verschillende fasen tijdens de reis van een bericht moeten worden ingevuld om het volgen en routeren te vergemakkelijken.

Postduiven:

Canadese wetenschappers zeggen een gecodeerd bericht uit de Tweede Wereldoorlog te hebben gekraakt.
Het bericht werd onlangs in Engeland gevonden in een kokertje om de poot van een postduif.

De duif werd begin november gevonden in een schoorsteen in het Britse Surrey. Vermoed wordt dat de duif tijdens de Tweede Wereldoorlog vermoeid even uitrustte op de schoorsteen en toen bedwelmd werd door de rook en stierf. Mogelijk was het dier op weg naar het hoofdkwartier van generaal Montgomery, dat in de buurt gelegen was. Om zijn poot had de duif een kokertje met daarin een gecodeerd bericht, bestaande uit 27 blokjes van vijf letters.

Wekenlang bogen deskundigen zich over dit bericht maar men slaagde er niet in de code te kraken.
Enkele weken geleden werd zelfs de hulp gevraagd van Bletchley Park-veteranen.

Onderzoekers van Lakefield Heritage Research in Canada zeggen de code nu te hebben gekraakt. Bij het ontcijferen maakten ze gebruik van een codeboek uit de Eerste Wereldoorlog. Het briefje zou verstuurd zijn door de 27-jarige sergeant William Stott die als parachutist in Normandië was gedropt. Via de postduif wilde hij informatie doorspelen over de positie van Duitse troepen. Hij sneuvelde enkele weken nadat hij het bericht verstuurde.

Dwaalspoor

De Canadese onderzoekers hebben nog niet het hele bericht ontcijferd maar ze betwijfelen ook of dat übehaupt mogelijk is. Volgens hen bestaat de kans dat sommige delen van de tekst niets betekenen en opgeschreven zijn om de Duitsers, als die het briefje in handen zouden krijgen, bij het vertalen op een dwaalspoor te zetten. Dit is volgens de Canadese onderzoekers de vertaling van het bericht:

“Artillery observer at ‘K’ Sector, Normandy. Requested headquarters supplement report. Panzer attack – blitz. West Artillery Observer Tracking Attack. Lt Knows extra guns are here. Know where local dispatch station is. Determined where Jerry’s headquarters front posts. Right battery headquarters right here.

Found headquarters infantry right here. Final note, confirming, found Jerry’s whereabouts. Go over field notes. Counter measures against Panzers not working. Jerry’s right battery central headquarters here. Artillery observer at ‘K’ sector Normandy. Mortar, infantry attack panzers. Hit Jerry’s Right or Reserve Battery Here. Already know electrical engineers headquarters. Troops, panzers, batteries, engineers, here. Final note known to headquarters.”

Postduiven

Tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog werden er geregeld postduiven ingezet om berichten vanuit het bezette Europa naar Groot-Brittannië te versturen. Ook werden ze vaak gebruikt om berichten vanaf het front te versturen. De postduiven vervoerden tijdens de oorlog meestal ongecodeerde berichten. Dat de duif van Surrey een gecodeerd bericht vervoerde maakte dat de Britten extra nieuwsgierig waren naar de inhoud.

Zie onderstaand filmpje van een duif die in een schoorsteen is gevallen en pas is ontdekt.

https://www.youtube.com/watch?v=6DAoFIwe50U

Op 18 oktober 1943 zou Algiers (Italiaans dorp) door de Amerikaanse geallieerden gebombardeerd worden, zodat de inname van het dorp door de Britten verspoedigd kon worden. De Duitsers trokken zich echter al voortijdig terug en de Britten namen het dorp in. Pogingen via radiocontact om het bombardement te stoppen mislukten en uiteindelijk was het aan G.I. Joe om dit bombardement te voorkomen. G.I. Joe vloog in 20 minuten de 20 mijl terug naar zijn Amerikaanse legerbasis en arriveerde net op tijd om het bombardement tegen te houden. Hij vloog ongeveer 96km per uur.Volgens generaal Mark Clark, commandant in het Amerikaanse vijfde leger, heeft G.I. Joe hiermee naar schatting van duizend militairen de levens gered.

In november 1946 werd G.I. Joe verscheept naar Londen, alwaar hij de Dickin Medal onderscheiding kreeg voor zijn heldendaad; deze medaille werd slechts aan 31 andere oorlogsduiven toegekend, waarvan G.I. Joe de enige duif uit de Verenigde Staten was. De Dickin Medal is de hoogste onderscheiding voor een dier.

Behalve in Italië, diende de duif ook in Noord-Afrika en Tunesië.

Na de Tweede Wereldoorlog woonde hij nog een tijdje op Fort Monmouth, New Jersey en verhuisde in 1957 naar de zoölogische tuinen van Detroit. Op 3 juni 1961 stierf de duif op 18-jarige leeftijd.

Hoe wisten postduiven het afleveradres?

Een duif kan alleen een bericht brengen naar een plek waar hij eerder was. In de oorlog stonden de hokken van de vogels dan ook op de plek waar de berichten heen moesten. Vandaar uit gingen ze in hokjes mee naar het front.
Als ze met een briefje werden losgelaten, vlogen ze terug naar het juiste ‘adres’. Zo werden in Nederland Britse duiven gedropt die berichten mee terug namen naar Londen. Maar ook als je een hok een klein stukje verplaatst, dan weet de duif het meestal zonder problemen terug te vinden. Dat gaat goed tot zo’n 50 kilometer.

In de Tweede Wereldoorlog stonden duivenhokken op oorlogschepen in de Middellandse Zee. Duiven die aan de kust werden losgelaten vlogen zonder aarzelen terug naar hun ‘thuisschip’. Zelfs al was dat ondertussen verder gevaren.

US WW2 Signal Corps, Pigeon Message Capsule "PG-67".

Deze 1 5/8” lange x 1/2” brede, tweedelige plastic capsule is voorzien van schroefdraad om los te schroeven om het berichtpapier toe te voegen. De onderste helft is gemerkt; “PG-67”.
De bovenste helft heeft een zwarte katoenen band met drukknoopsluiting.
Wanneer het losgemaakt is, kan de 3/4 plastic “U”, onder de band, op de poot van de duif worden geschoven en kan de band opnieuw worden vastgeklikt.