US SIGNAL CORPS SCR-625 MINE DETECTOR

De SCR-625 was een mijnzoeker die door de Verenigde Staten werd gebruikt tijdens de Tweede Wereldoorlog en de Koreaanse Oorlog.
De 625 had een totale lengte van 1,8 meter en een totaalgewicht van 3,4 kilogram.
Het ontwerp bestond uit een metalen spoel aan de onderkant van de zoekstaaf, die doorliep naar de tas van de operator,
welke de benodigde batterijen voor de werking bevatte. De operator van de detector kreeg ook een koptelefoon.

Deze mijnzoeker bestaat uit de volgende onderdelen:

- Borst CH-15G-F
- Versterker BC-1141-C gedateerd 1945
- Bedieningskast BC-1140-C gedateerd 1945
- Verkenningsschijf model C-446C

De SCR-625 mijnzoeker heeft een kenmerkende vorm die vrij bekend is geworden. Het had een verkenningsstaaf van zes voet die de operator vasthield. Aan het einde van de staaf bevond zich een pie-vormige zoekspoel, gemonteerd onder een houten schijf met een diameter van 18 inch.
In een canvas rugzak aan de zijde van de operator waren de droge cellenbatterijen bevestigd, die een magnetisch veld rondom de zoekplaat en versterker induceerden. De resonator was bevestigd aan de schouder van de operator. Een set oortelefoons voltooide het instrument.

Het gehele detectorpakket woog 7,5 pond en produceerde een lage bromtoon in de oortelefoons van de operator.
De SCR-625 detecteerde metalen mijnen op een diepte van 15 tot 30 centimeter, in plaats van de gewenste 45 centimeter, maar dit werd als acceptabel beschouwd, omdat er slechts weinig mijnen dieper dan 30 centimeter onder de grond werden begraven.

De detector werd gestandaardiseerd en in productie genomen door de Army's Services of Supply in september 1942 en was beschikbaar voor de Amerikaanse eenheden die in november in Marokko landden. Over het algemeen presteerde de nieuwe detector goed en werd het een van de populairste onderdelen van het leger in Noord-Afrika.

Het had echter twee ernstige tekortkomingen:

- het was niet waterdicht en het was behoorlijk kwetsbaar.