Dodge WC60
  M2 Emergency Repair Truck

De Dodge WC serie omvat een zeer groot aantal lichte 4x4 en middelzware 6x6 militaire wielvoertuigen Dodge was toen al onderdeel van Chrysler Corporation.

Van de voertuigreeks bestaan vele carrosserie-variaties op grotendeels gelijke chassis', wielophanging en aandrijftechniek, waaronder vracht-, troepen- en wapendragers, ambulances, radiowagens, verkenningsvoertuig en mobiele werkplaatsen voor voertuigonderhoud en aanleg/reparatie van telefoonlijnen. Deze serie lichte Amerikaanse 4x4 vrachtwagentjes werden na de grootschalige introductie van de Willy’s jeeps regelmatig Beep (verkort van "big jeep") genoemd - ofwel simpelweg 'Dodge'

Van het type WC60 zijn er slechts 296 geproduceerd.

Lengte: 4,73m
Hoogte: 2,26 m
Breedte: 2,08 m
Leeggewicht: 2 700 kg
Laadvermogen: 800 kg

Motor Merk: Chrysler T214   
Type: 6-cilinders in lijn, 4 takt, zijklepper, vloeistof gekoeld
Brandstof: benzine
Vermogen: 92 pk bij 3 200 toeren per minuut
Cilinderinhoud: 3,8 liter / 230,2 kubieke inch

De WC60 was uitgerust met een cassis vergelijkbaar met de WC-61 door de American Coach and Body Co. uit Cleveland, Ohio, vormde de M2 ​​Emergency Repair-truck, 3/4 ton,
4 × 4 Dodge (SNL-leveringscode G -061), een mobiele werkplaats ontworpen voor onderhoud in het veld. Het open bed van het servicetype had talloze gereedschapskoffers en opbergbakken, die van buitenaf toegankelijk waren.

Achtergond info van de WC60

Onderstaand is een vertaald interview met Rob N:

 

Na een intensieve onderzoeksperiode op internet, inclusief vele uren doorgebracht op het gespecialiseerde WWII Dodge-forum, heb ik eindelijk een Dodge WC-60 gevonden bij Midwest Military in Prior Lake, Minnesota.
Het was november 2009 en de eigenaar, John Bizal, was niet van plan zijn vrachtwagen te verkopen.
Na veel e-mails en telefoontjes heb ik John echter overgehaald deze bijzondere Dodge aan mij te verkopen. Nou, toen ging het snel: aangepaste formulieren werden goedgekeurd, de Dodge werd in een container van 12 meter geplaatst en naar zijn nieuwe thuis verscheept! In maart 2010 arriveerde het eindelijk in Nederland. Ik was zo opgewonden als een klein kind op kerstochtend.

Het begint allemaal met uitgebreid onderzoek

Als echte liefhebber van militaire voertuigen was ik bezig met verschillende projecten. Het duurde dus tot eind november 2011 voordat ik aan dit uitdagende restauratieproject begon. De koude Nederlandse winter bood mij een mooie gelegenheid om veel tijd door te brengen bij een warme open haard, aangezien deze unieke Dodge nogal wat onderzoek vergde.
Ik had niet alleen foto's, tekeningen en onderdelen nodig, ik wilde ook weten of er nog andere Dodge WC-60-bezitters in Europa waren. Eigenlijk was dat de grootste uitdaging. Uiteindelijk kwam ik er (via het eerder genoemde Dodge-forum) achter dat er ergens in Frankrijk een paar jongens aan een WC-60 werkten.
Als een waar juweeltje beschermden ze hun project. Ze wilden weten of de mijne een ‘echte’ WC-60 was. Nadat we hen ervan hadden overtuigd dat dit het geval was, ontstond er een mooie samenwerking. Uiteraard wilden ze alle details van mijn Dodge weten, wat resulteerde in een prachtige uitwisseling van gegevens, foto's en andere waardevolle informatie

 

Ze hadden een zeer mooi gerestaureerd chassis, cabine en motor, maar de laadvloer was in slechte staat omdat deze uit een paar deuren en wat schroot bestond. Omdat de mijne over alle details beschikte, voorzag ik hen van alle relevante details van de laadbak. In dezelfde periode ontdekte ik dat een man genaamd Manny Rogers ook een WC-60 bezat.
Dat maakte ons tot een unieke groep eigenaren...vooral nadat we alleen maar replica's op internet hadden gezien. John Bizal, eigenaar van Midwest Military, had de zeldzame vrachtwagen ontdekt.
Het kostte wat gepraat, maar uiteindelijk stemde hij ermee in er afstand van te doen.


Dingen gedaan krijgen!

Dus na een koude winter kon eindelijk de klus beginnen!. We hebben de Dodge naar de werkplaats verplaatst en alle onderdelen zijn van het chassis gescheiden. De spatborden, motorkap, cabine en alle kleine onderdelen werden met de grootste zorg opgeborgen. Tijdens dit proces kwamen we erachter dat de rechterkant van de laadbak in slechte staat verkeerde.
Gelukkig was de linkerkant van het bed in goede staat en kon deze worden gebruikt als ‘master’ voor het kopiëren van de rechterkant. Vers van de pers! John Bizal van Midwest Military heeft de vrachtwagen in een 40-ft container gepakt en naar Nederland verscheept. Niet alleen miste ik de kasten in het bed en de gas- en zuurstoffleshouders, maar de houten vloer was weggerot en de stalen bodems van de kasten en veel delen van de omlijsting ontbraken of waren verdwenen.
Alles bij elkaar is het een behoorlijk uitdagend project geworden.

 

Voorzichtig werden alle onderdelen met beschadigingen of roest verwijderd. Tijdens het proces kwam ik tot de conclusie dat ik dezelfde kant op ging als mijn Franse vrienden: een vrachtwagenbed in een wanhopige staat. Gelukkig hielp mijn achtergrond als scheepswerktuigkundige mij bij het reconstrueren van het bed. Er werd een enorme stapel tekeningen en schetsen gemaakt om de vrachtwagenlaadvloer te reconstrueren.
Ik vond een ouderwets plaatwerkbedrijf dat ervoor zorgde dat het metaal precies zo werd gesneden als het oorspronkelijk was. Ik heb de mooi uitgesneden onderdelen meegenomen naar mijn loods  om ze op het chassis te monteren. Klinkt gemakkelijk, nietwaar? Nou, het kostte me een paar maanden om de klus goed te klaren.

Niet de gemiddelde wagen

De deuren en kleppen in de laadbak waren uniek in hun soort. Alle zijden waren dubbelgevouwen en moesten met de hand worden gevormd. Na deze uitdaging moest het vouwmechanisme van de kap worden gereproduceerd. Ik herinnerde me dat ik dit zag op een WC-41 vrachtwagen van 1/2 ton van een Britse eigenaar. En dit is waarom ik van internet houd. Na een paar dagen stuurde hij mij alle details per e-mail. 

 

Nu zijn de zaken in een stroomversnelling gekomen! Ik bereikte het stadium waarin de kap geproduceerd kon worden. Een bedrijf gespecialiseerd in het maken van zeilen en kappen (www.kuiperszeilmakerijenonderhoud.nl) bouwde de kap volledig op bestelling op basis van een stapel foto's. Kortom, ouderwets vakmanschap gegarandeerd succes!
In de tussentijd heb ik het chassis volledig gestript. Dit leek meer op een gewone restauratie waar je bekend mee bent: schoonmaken, de lelijke plekken herstellen, een beschermlaag aanbrengen en uiteindelijk de juiste olijfkleurige afwerking krijgen. Dezelfde behandeling werd toegepast op de cabine en de motor. Omdat alle onderdelen volledig origineel waren, wilde ik ze in de originele staat herstellen. De motor werd in onderhanden genomen, dat heeft behoorlijk wat tijd gekost, maar een uitdaging hoort erbij, nietwaar? Na het plaatsen van nieuwe onderdelen zoals de zuigers, kleppen en krukassen, spint de motor weer als een katje.

 

Normandië 2014 riep

Maanden vlogen voorbij. Ik vertelde iedereen dat er een uniek voertuig aanwezig zou zijn bij de herdenking van D-Day in 2014.
Er moesten veel zaken geregeld worden. Nachtrust werd optioneel. Dankzij de hulp van mijn twee zonen en een goede vriend zijn we erin geslaagd om vóór 6 juni de zaken voor elkaar te krijgen.
We kregen het kenteken nog net op tijd.
Eindelijk konden de voorbereidingen voor onze excursie naar Normandië plaatsvinden.

Omdat de restauratie van de WC-60 voltooid was, heb ik niet het risico genomen om hem tijdens zijn eerste reis te beschadigen. Dus plaatsten we hem samen met een paar andere voertuigen uit de Tweede Wereldoorlog op een dieplader en reden richting Normandië.
Rob's zeldzame WC-60 tentoongesteld.
Nadat we in Courseulles-sur-Mer, vlakbij Juno Beach, waren aangekomen, bouwden we ons kamp op en inspecteerden we de Dodge. Vanaf dat moment was het alsof je op tournee was met een beroemdheid. De hele Europese scène van historische militaire voertuigen landde in Normandië tijdens de 70e herdenking van D-Day en ze wilden allemaal alle details van deze unieke Dodges te weten komen.
Ja, in meervoud, aangezien de enige twee originele WC-60’s in Europa te zien waren op Pointe du Hoc (eigenlijk vergezeld van een WC-61 met de noodreparatiewagenbed).
Geopend en tentoongesteld met veel van de originele uitrusting die tijdens de Tweede Wereldoorlog vaak in een WC-60 werd aangetroffen. Sinds die gedenkwaardige reis naar Normandië geniet ik er elke dag van. Ik kijk uit naar nog vele dagen. Ik ben verheugd om deze unieke Dodge te delen met alle liefhebbers van militaire voertuigen in Europa en de Verenigde Staten.

 

Bron: militarytrader.com