Het Royal Corps of Signals (vaak eenvoudigweg bekend als de Royal Signals – afgekort tot R SIGNALS) is een van de gevechtssteunarmen van het Britse leger.
Signaleringseenheden behoren tot de eersten die in actie komen en leveren de communicatie- en informatiesystemen op het slagveld die essentieel zijn voor alle operaties.
Royal Signals-eenheden verzorgen de volledige telecommunicatie-infrastructuur voor het leger, waar ter wereld ze ook actief zijn. Het korps heeft zijn eigen ingenieurs, logistieke experts en systeembeheerders om radio- en gebiedsnetwerken in het veld te beheren.
Het is verantwoordelijk voor het installeren, onderhouden en exploiteren van alle soorten telecommunicatieapparatuur en informatiesystemen, het bieden van commando ondersteuning aan commandanten en hun hoofdkwartieren, en het uitvoeren van elektronische oorlogsvoering tegen vijandelijke communicatiesystemen.
Jarenlang voerden Britse legereenheden hun eigen signaleringstaken uit. De eerste professionele groep signaalgevers ontstond in 1870, toen kapitein Montague Lambert ‘C’ Telegraph Troop vormde binnen de Royal Engineers.
Een signaal eenheid bouwt een zendmast op een van de stranden van Normandië, juni 1944
Tijdens de D-Day-landingen bediende het Corps of Royal Signals niet alleen seinapparatuur, maar onderhield het ook telefoonlijnen en andere communicatie-infrastructuur. Direct vóór de landingssignalen hielpen troepen bij het creëren van nep-draadloos verkeer om troepenbewegingen in Kent, Surrey en Sussex te vertegenwoordigen, om de Duitsers voor de gek te houden door te denken dat de invasie van daaruit richting Calais zou worden gelanceerd in plaats van naar Normandië.