De DUKW (uitgesproken als duck, Engels voor eend) is een vervoermiddel van de Amerikaanse troepen dat gebruikt werd als logistiek bevoorradingsvoertuig tijdens amfibische landingen tijdens de tweede Wereldoorlog. Het kon zowel aan land of op zee worden gebruikt omdat het ook (zij het traag) kon varen.

De naam is niet bedoeld als woordgrap, maar komt voort uit de terminologie die in de Tweede Wereldoorlog werd gebruikt om militaire voertuigen aan te duiden, namelijk:

• De D betekent dat het voertuig in 1942 ontworpen is
• de U voor amfibisch hulpvoertuig
• de K dat alle wielen aangedreven worden en
• de W voor twee aangedreven achterassen.

De officiële type aanduiding in het Amerikaanse leger is: DUKW353, 2,5 ton, 6x6, Amphibious Troop/Cargo carrier.

Bemanning1 chauffeur
Lengte 9,5 m
Breedte 2,5 m
Hoogte 2,7 m
Gewicht 6,5 ton

Maximum speed in water : 10 km/h
Maximum road speed : 70 km/h

Ontwikkeling en afmetingen

In het najaar van 1941 werd het Amerikaanse National Defense Research Committee (NDRC) gevraagd de mogelijkheden te onderzoeken van een amfibievoertuig. Met het oog op toekomstige invasies via het strand zou een dergelijk voertuig grote diensten kunnen bewijzen. Door te pendelen tussen de vrachtschepen op zee en de invasie stranden werd de aanvoer van militair materieel vereenvoudigd. De NDRC verzocht General Motors met een voorstel te komen en na 38 dagen presenteerde dit bedrijf een experimenteel model. Ondanks aanvankelijk verzet van het leger wist de NDRC de militairen toch te overtuigen voor een eerste order van 2.000 exemplaren. De eerste DUKW werd in december 1942 geleverd.

Een andere bron, geeft aan dat het leger wel direct geïnteresseerd was in het voertuig. In november 1942 werden vier exemplaren uitvoerig  getest bij Provincetown, Massachusetts. De prestaties waren zo goed dat het leger een order voor 3.000 DUKW's plaatste. De ervaring in de praktijk bleef goed en de order werd in juni 1942 verhoogd tot 6.000 eenheden en in november 1942 nogmaals tot 20.000 stuks. In 1943 zijn er 4.500 eenheden geproduceerd en in 1944 zelfs 10.500, met een piek in de maand juni met 1.000 eenheden.

Het werd ontwikkeld op basis van het onderstel en de componenten van de GMC CCKW-353 2,5 ton vrachtwagen van het Amerikaans leger. Deze standaard vrachtwagen, waarvan alle zes wielen werden aangedreven, werd voorzien van een waterdichte romp en een schroef. In het water werd de DUKW bestuurd door de voorwielen en een roer achter de schroef. Het gewicht van het voertuig was 6,5 ton, exclusief de lading. De maximaal toegestane lading was 2,5 ton, maar in tests bleek dat vijf ton maximaal haalbaar was. De DUKW kon 36 militairen vervoeren of 25 inclusief alle bepakking.

De benzinemotor had zes cilinders en een cilinderinhoud van 4,4 liter. Op de weg was de maximumsnelheid 80 kilometer per uur en in het water 10 kilometer. De DUKW had een lengte van 9,5 meter en was 2,5 meter breed. De hoogte was 2,17 meter, maar inclusief een metalen ring voor het plaatsen van een machinegeweer kwam deze op 2,7 meter. Het voertuig had geen bepantsering. De DUKW was wel voorzien van een pomp om naar binnen gestroomd water te lozen. Het was een van de eerste voertuigen waarbij de bestuurder de bandenspanning vanuit de cabine kon aanpassen. In totaal zijn door General Motors ruim 21.000 exemplaren gebouwd.